شير از لحاظ اندازه بدن و دم تقريبا مانند ببر است ولي از لحاظ داشتن رنگ يکنواخت گندمگون که بدون نوارهاي تيره عرضي است با آن تفاوت مي*کند. در شير در انتهاي دم يک دسته موي سياه ودر عقب گوش يک لکه سياه وجود دارد و بين پهلوهاي بدن با ناحيه شکم و سطح خارجي با سطح داخلي دستها و پاها اختلاف زيادي ديده نمي*شود. در پهلوها و بالاي گردن موهاي بلند به صورت يال وجود دارد.


شير از لحاظ اندازه بدن و دم تقريبا مانند ببر است ولي از لحاظ داشتن رنگ يکنواخت گندمگون که بدون نوارهاي تيره عرضي است با آن تفاوت مي*کند. در شير در انتهاي دم يک دسته موي سياه ودر عقب گوش يک لکه سياه وجود دارد و بين پهلوهاي بدن با ناحيه شکم و سطح خارجي با سطح داخلي دستها و پاها اختلاف زيادي ديده نمي*شود. در پهلوها و بالاي گردن موهاي بلند به صورت يال وجود دارد.

نرها از ماده*ها بزرگتر هستند و در نرهاي بالغ در بالاي شانه تا بالاي سر و روي گونه*ها و پهلوهاي گردن تا سينه موهاي بلند يال مانند روئيده شده است. اندازه يال در نژادهاي مختلف شير متفاوت است. در شير ايراني يال کوتاهتر است. بچه*هاي تازه متولد شده گاهي به رنگ يکنواخت هستند ولي اغلب در بالاي بدن آنها لکه*هايي ديده مي*شود. اين لکهها بيشتر دنبال يکديگر قرار گرفته و به شکل نوارهاي عرضي در مي*آيند.

نحوه زندگي و تغذيه

شير مانند سايرگوشتخواران در روز استراحت کرده و در شب بخصوص اوايل شب فعاليت مي*کند. از علفخواران بزرگ مانند خوک وحشي و گوزن و ساير سم*داران اهلي مانند گاو و گاوميش تغذيه مي*کند. گاهي به انسان حمله*ور مي*شود ولي معمولا براي دفاع از خود انسان را مورد حمله قرار مي*دهد. در حدود پنج سالگي کاملا بالغ مي*شوند. بعد از تولد بچه*ها نرها مادر و بچه*ها را ترک نمي*کنند. دوران آبستني در حدود 105 تا 112 روز است. بچه*ها 2 تا 5 است. بچه*ها معمولا با چشم بسته متولد مي*شوند و بعد از 6 روز چشم باز مي*کنند. مدت تغذيه از شير مادر در حدود 3 ماه است.

پراکندگي در ايران

يکي از قديمي*ترين شرحي که درباره شير ايران وجود دارد مربوط به کتاب نزهت*القلوب است که در سال 740 هجري بوسيله حمدالله مستوفي قزويني تاليف شده است. در اين کتاب نوشته شده است: مرغزار دشت ارژن بر کنار بحيره است که در آن صحرا است و در اين محدوده بيشه است که در آن شير شرزه بسيار باشد. طول اين مرغزار دو فرسنگ و در عرض يک فرسنگ است. W.Ousley در سال 1819 ضمن اشاره به وجود شير در جنوب ايران مي*نويسد که بوشهر به علت داشتن شير زياد به معدن شير معروف بوده است. شير در جنگلها و بيشه*ها و نيزارها و بوته*زارهاي جنوب ايران از حوالي شيراز در فارس تا حدود کارون در خوزستان مي*زيسته است.


نژاد شير ايراني

اين نژاد بوسيله تعدادي صفات از شير آفريقايي تفاوت مي*کند. در جمجمه صندوق صماخ کمتر متورم بوده و ناحيه پس حدقه*اي کوتاه*تر و سوراخ جلوي حدقه*اي معمولا بوسيله ديواره مياني به دو قسمت شده است. از لحاظ صفات خارجي دسته موهاي انتهايي دم بلندترو دسته موهاي بلند آرنج و ناحيه شکم نسبتا رشد بيشتر داشته و يال کوتاهتر است. موها بر حسب فصل ممکن است کوتاه و نرم يا بلند و ضخيم باشند. رنگ کلي بدن متغير است و از گندمگون مخلوط با سرخي و سايه*اي از سياهي تا خاکستري با خاکستري نخودي و گاهي با سايه*اي از نخودي مايل به سفيد تغيير مي*کند. يال نيز ازلحاظ شکل رنگ متغير است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: